Turkije

Uit FietsVakantieWiki

Inleiding[bewerken]

Situeringskaart[bewerken]

<googlemap version="0.9" lat="40.145289" lon="34.101563" type="terrain" zoom="5" scale="yes"> </googlemap>

Fietsen[bewerken]

Het land en de mensen[bewerken]

Bevolking & taal[bewerken]

  • Aangepaste kleding is voor toeristen niet noodzakelijk maar wel gewenst, met name in afgelegen streken.

Veiligheid[bewerken]

  • Turkije is een veilig land met een enorme sociale controle.
  • Onderweg kom je regelmatig langs “roadblocks” van de verkeerspolitie. Als fietser word je soms gestopt, maar meer voor de afleiding van de agenten, dan dat het problemen geeft.
  • In Turkije kun je veel last van honden hebben, vooral schaapshonden zijn er veel. Stenen of water gooien, of meppen met een fietspomp zijn enkele maatregelen. Effectief is ook de Dazzer, een apparaatje dat hoge tonen uitzendt waar honden voldoende van schrikken. Best te gebruiken op een afstand van 3 à 4 meter.
  • Alleen fietsen is geen probleem, zeker niet voor mannen.
  • Bernadette over alleen reizen als vrouw: “Ik heb gefietst in het zuiden en zuidoosten. Als vrouw alleen ging dat doorgaans heel goed. Mensen waren erg enthousiast en ik werd in veel dorpjes uitgenodigd en met bijzonder veel respect behandeld. Maar er zijn ook enkele minder goede ervaringen geweest. Brutaal zijn of direct om hulp vragen was dan mijn redding. Zolang ik me in een grotere groep bevond voelde ik me in ieder geval veilig omdat de sociale controle nog altijd groot is.”
  • In het oosten tussen het Van meer en de grensstad Dogubayazit (Tendürek Gecidi pas) en tussen Dogubayazit en de Iraanse grens lopen wat ongure herders met stokken en dode slangen rond die als bijverdienste reizigers proberen te beroven. Het zijn merendeels tieners en als je een stok bij je hebt laten ze je met rust.

Geld[bewerken]

  • Munteenheid is de Lira onderverdeeld in 100 Koruş.

Wisselen (euro’s, dollars)[bewerken]

  • In de toeristengebieden worden soms ook euro's en US dollars geaccepteerd.
  • (voorjaar 2014) Voor wie doorreist naar (bijv.) Iran en contant geld nodig heeft: in Doğubeyazıt kun je geen Dollars pinnen. Wel kun je bij verschillende banken Turkse Lires wisselen naar Dollars. In Tatvan hebben wij bij TEB bank wel Dollars gepind.

MAESTRO[bewerken]

  • Pinautomaten zijn in alle grotere plaatsen te vinden.

Visum[bewerken]

Sinds 2014 is het mogelijk (en aan te raden) via internet vooraf je visum te kopen. Op termijn is het de bedoeling dat dit de enige manier is om een visum te krijgen. Kosten $20 per persoon, te betalen met Mastercard/VISA. Zie de officiële e-Visa website. Paspoort moet nog minstens 6 maanden geldig zijn op het moment dat je Turkije binnengaat.

Je kunt een visum kopen bij aankomst op iedere grenspost en luchthaven in Turkije. Je koopt het aan de visumbalie, vóór de paspoortcontrole. Kosten € 15,- (of 20 USD) per persoon, contant met euro’s te betalen. Op beide luchthavens van Istanbul is het mogelijk vóór de visumbalie euro's te pinnen.

Het visum is maximaal 90 dagen geldig binnen een periode van 180 dagen. Je mag meerdere keren in- en uitreizen (multiple entry). Je paspoort of identiteitskaart moet nog ten minste drie maanden geldig zijn na je geplande vertrek uit Turkije.

Handige adressen[bewerken]

  • Turkse Ambassade: Jan Evertstraat 15; 2514 BS Den Haag
  • tel: 070-3604912, www.turkseambassade.nl .
  • Turks Verkeersbureau: Hofweg 1; Den Haag.
  • Nederlandse ambassade in Ankara: Hollanda Caddesi 5, Yildiz, 06550, ANKARA Tel: (0312) 409 18 00
  • Consulaat generaal in Istanboel: Istiklal Caddesi 197, 34433, Beyoglu, ISTANBUL, Telefoon: +90 (212) 393 21
  • Consulaten zijn er verder ook nog in Izmir, Antalya, Iskenderun en Marmaris. Voor adressen zie: http://www.mfa.nl/ank/ambassade/consulaten

Communicatie[bewerken]

  • Internetcafés zijn in zeer ruime mate overal aanwezig. Ook hebben veel hotels wifi.
  • Wifi-netwerken zijn bijna allemaal beveiligd, maar bij bijv. tankstations of cafés lukt het vaak wel om het wachtwoord na te vragen.
  • Bijna overal kun je mobiel bellen, behalve in de afgelegen berggebieden. Ook 3G werkt op veel plaatsen erg goed.
  • Als je wilt dat de post of een pakket zeker in Nederland moet aankomen, dan moet je het aangetekend versturen. Een pakket onder de 2kg via de normale post is binnen 7 dagen in NL.

Speciale bezienswaardigheden[bewerken]

Fietsen[bewerken]

Hoe er te komen[bewerken]

Per vliegtuig[bewerken]

  • Verschillende (low budget) maatschappijen vliegen op Turkije. Vraag naar de voorwaarden voor fietsvervoer. Interessante low cost carriers zijn onder andere Corendon (www.corendon.com), Komfly (www.komfly.com), Air Berlin (www.airberlin.com), Transavia en Pegasus (bij de laatste twee kun je de fiets online reserveren, gelijktijdig met het boeken van je vliegticket).
  • Ook de gerenommeerde vliegmaatschappijen vliegen op Turkije. Prijzen voor een enkele reis zijn bij [www.turkishairlines.com/ Turkish Airlines] relatief voordelig.

Per boot[bewerken]

  • Bootverbindingen met Italië vind je op www.cemar.it/ferries/1_ferries.html of op www.seabridges.com.
  • Veerdiensten met Griekenland zijn er tussen Samos en Kuşadası, Kos en Bodrum, Cesme en Chios en tussen Rhodos en Marmaris. Er zijn geen rechtstreekse veerverbindingen met Athene. Er dient altijd op één van de eilanden overgestapt te worden.

Lokaal Vervoer[bewerken]

Je fiets kan overal mee: trein, bus, dolmus (soort bestelbus als taxi). Soms ook achter in de bus. De kosten zijn gratis tot halve prijs. Wel moet je tevoren goed onderhandelen over de prijs om vervelende verrassingen achteraf te voorkomen.

Fiets op bus[bewerken]

  • Bussen zijn vaak echt goed, regelmatig wordt gestopt voor een pauze. In bijna elke plaats komt een bus, en dagelijks vertrekken vanuit de wat grotere plaatsen meerdere bussen naar Istanbul.

Fiets op trein[bewerken]

  • Freek Verbakel: "Treinen zijn af te raden. Er rijden er weinig en als ze al rijden, zijn ze erg traag."

Fiets op boot[bewerken]

  • Er varen diverse veerdiensten rechtstreeks naar het centrum van Istanbul. Het is een goede manier om de verkeerschaos van Istanbul te ontlopen. (Zelfs vanuit Izmir (22 uur)) Of je moet een stad met 15 miljoen inwoners doorfietsen een uitdaging vinden. Fietsen over de snelwegen valt niet te ontlopen. Het mag niet overal.

Liften met de fiets[bewerken]

  • Tom Onderstal: "Bij pech kun je altijd wel een lift krijgen. Turken bieden sowieso vaak een lift aan, ook al heb je geen pech."

Fietsroutes[bewerken]

Leuke trajecten[bewerken]

  • Langs de Zwarte-Zee is het deel Amasra - Sinop erg fraai. Op een van de vele strandjes kun je heerlijk rustig kamperen en vooral 'zomers is het klimaat er erg aangenaam. De weinige toeristen die er komen bevinden zich zomers vooral in Amasra en Inebolu. Nadeel is wel dat het erg zwaar fietsen is en je hemelsbreed ten gevolge van de slingerende wegen, weinig vooruit lijkt te komen.
  • Het gebied aan de Zwarte Zee oostelijk van Trabzon is landinwaarts prachtig en uitstekend geschikt voor een voettocht naar de zomerdorpen en de Kackalar bergen. Door de stijgregens is het noordelijk van de bergketen schitterend groen, je vindt er vele theeplantages. Daardoor kan het vrij mistig zijn of bewolkt. Boven de 3000m is het echter weer helder en zonnig. Ten zuiden van de Kackalar is het kurkdroog.
  • Vanaf Samsun naar het oosten is de weg langs de Zwarte Zee min of meer vlak en heeft een brede vluchtstrook, dus er is prima te fietsen. Toch is het aan te raden om hooguit enkele dagen van deze weg te plannen, omdat het na een tijdje saai wordt - je zit "gevangen" tussen de vangrails en er is behoorlijk wat verkeer. Het laatste stukje naar Georgië, vanaf Of, is rustiger en ook kwa natuur het mooist, omdat hier minder bebouwing is.
  • Jaap van de Velden fietste in 2006 de volgende route: Langs de zuidkust van Marmaris naar Antalya (deel in de bus vanwege drukke weg), vandaar doorgestoken naar Capadocië en door naar de Zwartezee kust (Samsun), vandaar langs de kust naar Istanbul.
  • Fiets je naar Istanbul door het Europese deel, dan loopt de mooiste en vooral rustigste route via Kirklareli, Pinarhisar, Saray e.d., voor een deel door het bos. In Istanbul zelf ontkom je er vrijwel niet aan om de een van de drukke autobanen te nemen.
  • Frans en Eveline (www.effefietsen.eu) fietsten in 2015 vanuit Griekenland door heel Turkije naar Georgië. Via Gallipoli en Bandirma, met de ferry naar hartje Istanbul, met de ferry verder naar de Zwarte zeekust (dus niet fietsen over de hectische wegen in en rond Istanbul). Fietsen langs de deze kust was hier erg zwaar, steil op en neer. Daarom een beetje landinwaarts via Safranbolu, Amasya, Ercinzan, Erzurum en Kars naar de Georgische grens. Veelal over grote auto (snel) wegen, die echter heel rustig zijn en prettig om te fietsen. In het oosten over prachtige en weelderig bloeiende hoogvlakten. Veel geslapen in ögretmenevi (leraarshuizen), die altijd wel op dagafstanden te vinden zijn (ook via internet), en in het oosten vaak de enige mogelijkheid.

Wegen en verkeer[bewerken]

  • Er is de laatste jaren flink geïnvesteerd in de kwaliteit van de (hoofd)wegen in Turkije. Veel wegen die vroeg gevaarlijk waren omdat ze snel en druk waren, zijn inmiddels 2 x 2-baans geworden, vaak zelfs met gescheiden rijbanen. Wellicht minder mooi om op te fietsen, maar zeker een stuk veiliger dan voorheen!
  • De wegen zijn redelijk tot goed maar met de samenstelling en kwaliteit van het asfalt neemt men het niet altijd even nauw. Na enige tijd onstaan er gladde teerbanen die ten gevolge van het zware verkeer in gemolten toestand gevaarlijk kunnen zijn. Ook tijdens regen oppassen voor gladheid.
  • Turkije is bergachtig, met hier en daar hellingen van 8-10%.
  • De kleinere wegen zijn vaak onverhard, soms slecht maar wel extreem rustig en aangenaam. Het wegdek is grof, je hobbelt de hele dag. Bredere banden voor wat comfort is aan te raden.
  • Je mag fietsen op veel snelwegen, die buiten de grote steden en toeristenplaatsen heel rustig zijn. Niet over de Bosporusbruggen van Istanbul.
  • In 2015 inderdaad veel over snelwegen ( in midden en oost Turkije) gefietst, heel rustig en prettig. Handig ook dat je tijdens de ramazan op de meeste benzinestations overdag wel te eten kon krijgen.

Verkeersdrukte / gevaar[bewerken]

  • Het is over het algemeen eenvoudig om niet te drukke wegen te vinden. Wel is er langs de zeekust in het zuiden veel verkeer, met name rondom de toeristenplaatsen. Ook in het noordelijke deel rondom Istanbul is het erg druk. Verkeer op de hoofdwegen is druk, vooral vrachtwagens. Als de weg een vluchtstrook heeft, is dit niet echt een probleem. Zo niet, is het direct een probleem en erg gevaarlijk, want de wegen zijn smal (maar zie hierboven).
  • Bas: "Turkije is nog het imperium van de auto. Auto's stoppen niet, als fietser moet je zorgen dat je weg bent. Je krijgt het idee dat men meer vertrouwt op Allah dan op hun eigen ogen."
  • Oppassen voor metalen roosters in de weg: de spijlen lopen in de lengte richting.
  • Je mag fietsen op veel snelwegen, die buiten de grote steden en toeristenplaatsen heel rustig zijn. Niet over de Bosporusbruggen van Istanbul.

Bewegwijzering[bewerken]

  • De bewegwijzering langs de grote wegen is goed. De kustweg langs de Zwarte Zee heeft weinig alternatieven. Ook de wegen langs de zuidkust zijn goed te vinden. De bewegwijzering buiten de grote wegen is er niet of is heel slecht. Zorg dus voor een goede en recente kaart.

Beste fietsperiode[bewerken]

Seizoenen (droog / nat)[bewerken]

  • De late lente en de vroege herfst zijn de beste tijden om te fietsen: het is warm maar niet te heet, overwegend droog en je hebt veel zon. In de berggebieden kan het dan 's nachts behoorlijk fris zijn.
  • In de zomer is het erg heet. In het gebied rond de Zwarte Zee is het wat koeler en vochtiger dan in het midden en zuiden.
  • Vroeg in de lente en laat in de herfst is het vooral 's nachts koud. Het regent dan ook vaker. Zeker hoog in de bergen is het koud, en het kan er sneeuwen. Aan de kust is het nog wel aangenaam.

Onderdelen en reparatie[bewerken]

Reserveonderdelen[bewerken]

  • Onderdelen vinden is moeilijk. Als er al onderdelen zijn is het mindere kwaliteit. Turkse mensen zijn heel behulpzaam en je wordt zeker meegenomen en bij de eerste fietsenmaker afgezet. Die heeft vervolgens dan niet de passende onderdelen. Je moet wat dat betreft zelfvoorzienend zijn, ook qua gereedschap. Er zijn ook vele bromfietsreparatie werkplaatsen waar men zeer vindingrijk is en je fiets kan repareren. In Istanbul zijn wel goede fietsenmakers met een bijna Nederlands aanbod (iets verouderde onderdelen zijn moeilijker verkrijgbaar dan de allernieuwste). Alles is stukken goedkoper, vooral het arbeidsloon.
  • Ook 28" banden zijn moeilijk te krijgen, evenals binnenbanden van deze maat. Als ze er al zijn, dan hebben ze dikke ventielen.

Fietsenmakers[bewerken]

  • In İstanbul zijn er erg goede ervaringen met Efor bikes www.eforbisiklet.net. Deze is te vinden in het centrum aan de Piri Reis Sk.no 3.) Zijstraat van de Kemeralti Cad. niet ver van de Galata brug en het station. Vraag er naar Uğur (Spreek uıt: Oer) Tasdemir. Hij spreekt Engels een heeft verstand van zake. 28 inch banden, Magura onderdelen, Shimano, Sram, vrijwel alles is er te vinden en arbeidsloon rekent hij niet. Verder zijn er nog fietsenmakers te vinden in de Galipdede Cadesi (het steile straatje van de Galata brug naar de Istiklal Cadesi, de winkelstraat van Taksim). Er zit o.a. een goede Trek dealer. Deze doet echter geen reparaties. Deltabisiklet.com zit tegenover het Fenerbace stadion en heeft goede spullen. Tevens doen ze reparaties.
  • Delta heeft ook een winkel in Ankara.
  • De Vakantiefietser heeft een filiaal in Istanbul: Bisiklet Gezgini

Onderhoud[bewerken]

  • In Ürgüp heeft één van de mecaniciens van het Turkse nationale wielerteam een werkplaats. Handig voor het oplossen van (kleine) problemen. Locatie: Istiklal Cad., zo'n 200m na de hamam, aan de rechterkant van de straat. Te herkennen aan een poort met een fietswiel.

Leven[bewerken]

Overnachten[bewerken]

Wildkamperen[bewerken]

  • Wildkamperen is officieel verboden maar wordt in de regel wel gedoogd. Aan meren en rivieren is het goed vertoeven. In de weekends wordt daar veel gepicknickt. Je kan ook bij particulieren kamperen en soms in de tuin van een hotelletje of bij een benzinepomp. Navragen bij polis/jandarme of andere overheidsdienaars levert echter geen problemen op; doorgaans wordt je zelfs een mooi plaatsje gewezen.
  • Tom Onderstal: "Wildkamperen is geen probleem, maar doe het niet in een dorp, anders heb je heel het dorp aan je tent staan." Dorenda: "Dat kan ook voordelen hebben, zoals 's ochtends door iemand uitgenodigd worden voor het ontbijt."
  • Mocht je je onveilig voelen (oost Turkije) dan is kamperen bij een benzine station een hele goede optie. Ze hebben haast allemaal een restaurant en een winkel. Wel luidruchtig maar veilig en best luxe.

Campings[bewerken]

  • Campings zijn er vooral aan de kust maar soms duurder dan een kamer. Er zijn buiten de kustregio vrijwel geen campings en deze hebben ook maar weinig voorzieningen. Vroeg in het seizoen zijn ze zelfs gesloten. Langs de Zwarte Zee zijn ze vaak gesitueerd op het strand, een aparte ervaring. Zeker in het oosten moet je een beschermde plek opzoeken. De negatieve ervaringen zijn voornamelijk gehoord in het gebied rondom Erzurum.

Jeugdherbergen[bewerken]

  • In Istanbul is de "Yucelt" jeugdherberg de goedkoopste overnachtingsmogelijkheid en als je geen bezwaar hebt tegen muezzins erg leuk. Er zijn er meerdere vlak bij elkaar (al dan niet officieel onder de vlag van Youth-hostelling international) niet ver van de Aya Sofia. Je hebt er vanaf de dakterrassen een geweldig uitzicht over de Bosporus. De fiets kan meestal wel, of mee naar de kamer, of in een kelder o.i.d. Andere hotels zijn er daarnaast ook in overvloed van goedkoop tot duur.

Hotels[bewerken]

  • Overal zijn goedkope hotels te vinden. Ieder dorpje of stadje met meer dan 20.000 mensen heeft een hotel. In het binnenland zijn de afstanden daartussen wel vaak 100 km of meer. In het noorden en oosten zijn de hotels niet altijd even schoon. Een eigen lakenzak meenemen is raadzaam. Een hotel heeft niet altijd een douche, maar de hammam biedt dan uitkomst. Voor de fiets is altijd wel een veilig plekje.
  • Op www.kenthaber.com kun je voor elke plaats zien of er een hotel is. De site is wel in het Turks, maar het Turkse woord voor hotel is otel, dus moeilijk is het niet.
  • Overnachten in lerarenhuizen is mogelijk, mits er plaats is. Een lijst van lerarenhuizen (Öğretmenevi) per gemeente/provincie is te vinden op deze website.
  • In midden en oostelijk Turkije zijn er trajecten waar de ögretmenevi de enige mogelijkheid zijn. Gelukkig altijd wel een op dagafstand (ca. 80km) te vinden. (via google vind je ze zo).

Particulieren[bewerken]

  • Je wordt makkelijk bij particulieren uitgenodigd. Soms begint het met thee en blijf je al met al eten en slapen.

Eten en drinken[bewerken]

  • Ieder plaatsje heeft een restaurant. De Turkse keuken is goed en gevarieerd. Er wordt veel gebruik gemaakt van olijfolie, knoflook, tomaten en geitenkaas. Bij iedere maaltijd wordt vers brood genuttigd. De "lokantasi" zijn eenvoudige restaurantjes, goedkoop en redelijk goed. Vanuit vitrines kan je zelf een keuze maken. Wel oppassen, want eten staat er vaak al een hele dag in. Soms mag je een kijkje in de keuken nemen en zeggen wat je wilt eten, men is zeer vindingrijk. Als je de kans krijgt moet je de zelfgemaakte romige yoghurt proeven.

Supermarkten[bewerken]

  • Kleine dorpjes kunnen soms een verbazingwekkend grote supermarkt hebben; grotere dorpen waar je wel een supermarkt verwacht, hebben die soms niet. In de supermarkten is altijd wel macaroni, vlees, melk, kaas, brood, groenten, cola etc. te krijgen
  • Vegetarisch valt wel te vinden en is misschien soms zelfs aan te raden wanneer het er niet al te hygiënisch aan toe gaat.

Drinkbaar water[bewerken]

  • Leidingwater is meestal betrouwbaar maar smaakt minder. Bij benzinepompen kun je koud water bijvullen. Flessenwater is overal verkrijgbaar. Let wel op, in het bijzonder in eetgelegenheden, dat de originele dop op de fles zit. Men wil oude flessen nog wel eens vullen met onbetrouwbaar kraanwater. * Daar waar bergen zijn, zijn bronnen. Je vind ze op de meest uiteenlopende plaatsen langs de kant van de weg. De plaatselijke bewoners zijn er trots op en ze worden gekoesterd. Het water is in de meeste gevallen goed drinkbaar en vaak hangt er een bekertje naast.
  • Een verfrissende niet-alcoholische drank is ayran, een mengsel van yoghurt, water en zout op een speciale manier gemengd en erg lekker, wordt vaak bij mensen thuis als welkomstdrank aangeboden.

Inentingen & gezondheid[bewerken]

  • Een DTP-vaccinatie wordt aanbevolen, evenals bescherming tegen Hepatitis A.
  • In de maanden mei tot en met oktober komt malaria voor.
  • De wilde honden willen nog weleens besmet zijn met hondsdolheid.
  • In Turkije is het mogelijk om via een tekenbeet de Kongo (?) ziekte te krijgen.

Reisverslagen[bewerken]

Landkaarten[bewerken]

  • Reise Know-How Türkei (1:1.100.000, geüpdate versie 2014). Fijn voor het overzicht, terwijl er ook relatief veel kleinere wegen op staan. Aan de hoogtelijnen heb je op deze kaart niet zo heel veel.
  • Mepmedya 'Turkiye' (1:1.200.000) Verkrijgbaar bij o.a. boekhandels ter plaatse.
  • Freytag & Berndt "Turkije" (1: 2.000.000). Goed bevallen, voldoende nauwkeurig. Alle verharde wegen zijn aangegeven. Voor onverharde wegen niet echt geschikt. Onderscheid tussen verhard en onverhard niet altijd correct. Verder geen info op de kaart aanwezig. In NL goed verkrijgbaar.
  • ANWB "Turkije West" (1:800.000).
  • Shell "Eurokarte Türkei" (1:750.000). Jaap vd Velden: "Schaal is over het algemeen voldoende. Kaart klopte niet altijd (paar keer bleek stuk volgens de kaart circa 30 km, in werkelijkheid 40 tot één keer 50 km) maar was over het algemeen betrouwbaar."
  • Marco Polo "Turkije" (1:750.000). Freek Verbakel: "Is over het algemeen goed bevallen, de doorgaande wegen staan er allemaal op, de kleine ongeasfalteerde zijweggetjes naar de dorpjes (die ook niet op de kaart staan) staan er niet op. De wegen die groen zijn ingekleurd (toeristische route met mooi uitzicht) vallen wel eens tegen, zeker de hoofdweg van de Griekse grens naar Istanbul. Die staat groen ingekleurd, maar is een drukke weg die af en toe langs stinkende stranden loopt. Wegnummers staan op de kaart, km afstanden tussen de plaatsen en campings staan ingetekend. Bergtoppen staan vermeld met hoogte. Sommige (niet alle!) bergpassen zijn vermeld."
  • Reinhard Ryborsch, verschillende kaarten (1:500.000). Reliëfaanduiding m.b.v. schaduw. De afstanden kloppen aardig maar meestal zijn de plaatsnamen fout. Maar ondanks dat is het toch fijn dat je wel de kleine weggetjes kan vinden. Deze ontbeken op de meeste andere kaarten. Helaas zijn de kaarten nergens meer nieuw te verkrijgen.

Reisgidsen[bewerken]

Boeken[bewerken]

  • Harry Wagenaar (2005) "Afstand: vijf maanden op de fiets door Europa." Uitg. Boekenplan. ISBN 9071794954
  • Karl-Heinz Scheffler "Reizen door Turkije, in contact met andere landen", uitg. Elmar.
  • Informatie Verre reizen "Te gast in Turkije"

GPS tracks[bewerken]

Nuttige links[bewerken]

Tips[bewerken]

  • Bij de Galatabrug in Istanbul zijn veel privé boten die een kortere dure tocht over de Bosporus aanbieden. Vanaf pier 3 vertrekt echter driemaaldaags een lokale boot tot aan de Zwarte Zee.