Albanië

Uit FietsVakantieWiki

Inleiding[bewerken]

Situeringskaart[bewerken]

Bezig met het laden van de kaart...

Fietsen in Albanië[bewerken]

Het land en de mensen[bewerken]

Bevolking en taal[bewerken]

  • Willem Sellink (2004 + 2006): "Ondanks alle ‘wilde verhalen’ over Albanië hebben we ons drieën nooit een seconde ongemakkelijk gevoeld. Een Nederlandse kennis van me die in Tirana woont, vindt het veiliger dan Amsterdam. De meeste last hebben we nog gehad van honden die de schaapskuddes aan het bewaken waren."
  • Ook volgens John Peeters (2006) is Albanië een veilig land: "Nooit en nergens heb ik me onveilig gevoeld. We kwamen een blonde(!) vrouw tegen die vertelde in de Balkan nergens met zoveel égards te zijn behandeld als in Albanië. Ik denk dat de criminaliteit, waarover wij in onze kranten lezen, vooral in de internationaal opererende organisaties zit en in de de hogere regionen van de Albanese samenleving, maar niet bij de gewone mensen die je onderweg tegenkomt."
  • Een andere fietser rapporteerde echter dat "alles wat niet vastgeschroefd is op de fiets of niet in je tassen steekt, ben je binnen de kortste keren kwijt. Ook spullen achter op je bagagedrager, bidons, enz. zijn niet veilig voor grijpgrage handen. Wat uit het oog weggestoken is, wordt meestal ongemoeid gelaten. Let vooral op als in de steden een groepje jongeren je richting uitkomt. Maak dan maar dat je weg bent."
  • Jaap de Boer (2010): Wat mij betreft ook een bijzonder veilig land. De mensen zijn bescheiden in hun contact, maar zeer bereidwillig te helpen als je een vraag stelt. Alleen in de platte kuststreek was men wat opdringeriger, maar zeker niet bedreigend.
  • De tovenaar (2010): Van Podgorica (Montenegro) door de Kelmend regio in het NW van Albanië gefietst. Wegen slecht, natuur indrukwekkend ruig. Bevolking vriendelijk en open. Ook hier veel nieuwsgierige jongeren. Wildkamperen goed te doen, wel soms oppassen op je spullen (tas bijna gejat).
  • Gerrit Koelewijn (2018): Is het er niet gevaarlijk, is een veel gehoorde vraag. Wij hebben goede ervaringen opgedaan. Mensen zijn behulpzaam in het beantwoorden van vragen. Voor de taalbarrière kun je gebruik maken van google translate. We mochten overnachten in een eenvoudig weekendhuisje nadat we gevraagd hadden op hun terrein te kamperen. Zij gingen weg, maar wij kregen wel op het hart gedrukt alles voor het slapen gaan goed af te sluiten. Wij hebben tijdens onze reis geen criminaliteit ervaren.

Bevolking[bewerken]

  • Ondanks de soms bittere armoe een vriendelijk en levenslustig volk waar gastvrijheid hoog in het vaandel staat. Albanezen zijn joviaal, vriendelijk, behulpzaam, hebben alle tijd, vooral op het platteland buiten de grotere steden.
  • Jonge kinderen staan vaak uitbundig langs de weg te zwaaien. Jongens op hun gammel fietsje gaan vaak vóór je rijden en allerlei toeren uithalen op de fiets, (om indruk te maken?), remmen dan plotseling met een brede uithaal en kijken daarna nieuwsgierig naar je om. Soms willen ze een wedstrijdje met je aangaan wie het snelste kan, jij op je - in hun ogen: imposante en flitsende - fiets met 21 versnellingen of zij op hun gammel karretje.
  • Albanië is een land met een gemengde bevolking, variërend van moslims tot christenen en orthodoxen. Albanezen zijn niet erg godsdienstig.
  • Waar veel toeristen komen, heeft men al ontdekt dat deze naar Albanese maatstaven veel geld uitgeven. In de museumsteden Gjirokaster en Berat tracht men zelfs al de toeristen af te zetten. Kordaat optreden wil al wel eens helpen. Voorwaarde is wel dat je de gemiddelde prijzen respecteert die men elders in het land hanteert.
  • Tip: leer wat Albanese uitdrukkingen en ze beschouwen je niet meer als tourist maar als gast!
  • Boven in de bergen en overal waar nog geen toeristen komen, zijn de mensen wel te vertrouwen, al is het belangrijk ook hier niet met je rijkdom te koop te lopen. Men maakt er zelfs een erezaak van om je uit te nodigen om de nacht door te brengen en je rijkelijk van eten te voorzien. Respecteer wel de gedragsregels.
  • John Peeters (2006): "Alhoewel door alle buurlanden wordt gewaarschuwd hoe slecht en crimineel Albaniërs zijn, zijn wij alleen maar vriendelijke, aardige en spontane Albaniërs tegengekomen. Op terrasjes krijg je heel makkelijk kontakt. Als je zoekend om je heen kijkt, is er altijd wel iemand die naar je toekomt en vraagt op hij je kan helpen (vaak iemand die vroeger in Duitsland heeft gewerkt en ook met je wil praten). De jeugd is soms wel wat opdringerig."

Taal[bewerken]

  • Albanees is de officiële taal.
  • Sommigen spreken vreemde talen als Engels, Duits, Italiaans en Grieks. Albanië was een Italiaanse kolonie, zodat je soms met Italiaans uit de voeten kan, met name in de kuststreek. Met Grieks kun je in het zuiden nog wat bereiken. In de toeristische streken kun je met Engels terecht, en in mindere mate met Duits. Op plaatsen waar geen toeristen komen, kun je vaak enkel met gebarentaal terecht of met een woordenlijst met Albanese woorden en dan aanduiden wat je bedoelt, want de uitspraak is een grote ramp voor ons westerlingen. Overigens kom je soms in de meest afgelegen dorpen mensen tegen die vloeiend Duits of Engels spreken. Meestal hebben ze dan een aantal jaren gewerkt in het desbetreffende land.

Geld[bewerken]

  • De munteenheid is de Lek. Probeer je Albanees geld wel in Albanië op te maken want Albanees geld wisselen in het buitenland kan erg moeilijk zijn.
  • De euro wordt in het zuiden nu makkelijk geaccepteerd bij hotels. Men geeft de prijs vaak zelf op in euro's (2006).
  • Willem Sellink (2004, 2006): "In 2006 zijn we ook de eerste pinautomaten tegengekomen met Cirrus en Maestro labels. Ze werken echt. Het aantal bankgebouwen is echter wel beperkt in Albanië. Een Albanees vertrouwt een bank niet echt."
  • Pinautomaten zijn er inmiddels ruimschoots in de grotere steden. Maar vaak alleen voor bepaalde soort pinkaarten. Vraag dan aan voorbijgangers waar in de buurt de pinautomaat voor de Mastercard te vinden is en ze wijzen je de weg, of lopen zelfs met je mee daarnaartoe.
  • Jaap de Boer 2010: pinautomaten voldoende, inderdaad soms accepteren ze niet elke kaart. In Euro's betalen kan bijna overal, maar waarom zou je?

Visum[bewerken]

  • Een visum heb je niet nodig, en je hoeft niks te betalen om het land binnen te komen (2009, grensovergang bij Dibra).

Communicatie[bewerken]

Internet[bewerken]

  • John Peeters (2006): "In de grotere steden zijn er internetcafés op plekken die alleen de plaatselijke bevolking kent. Vragen dus. De PC’s zijn vrij ouderwets. Nergens in Albanië hebben we een PC met USB-poort kunnen vinden; dus foto’s inladen om door te sturen was er niet bij."
  • Gerrit Koelewijn (2018): Op de meeste plaatsen waar wij overnacht hebben was het mogelijk via wifi gebruik te maken van internet.

Telefoon en GSM[bewerken]

  • Je kunt gewoon je Nederlandse mobiel gebruiken. Bij de meeste plaatsen heb je goede ontvangst.

Fotoverzameling[bewerken]

Speciale bezienswaardigheden[bewerken]

  • De veerboot van Fierze naar Komani is erg bijzonder. Je kunt in Fierze komen via de oude hoofdweg van Kukes richting Shkoder. De boot vertrekt dagelijks 's ochtends om 7 uur (2009) vanuit Fierze, en daarna weer terug vanuit Komani. De reis duurt ongeveer 2,5 uur en is adembenemend mooi.

Fietsen[bewerken]

  • Gerrit Koelewijn (2018): De weg tussen Tirana en Skhoder is druk en heeft geen vrij strookje langs weg. Ook tussen Elbasan en Librazhd is dat het geval.

Hoe er te komen[bewerken]

Vliegtuig[bewerken]

  • Vliegen naar Albanië gebeurt altijd met een tussenlanding in Sofia, Boedapest, Rome of Wenen. Het meenemen van de fiets is per maatschappij verschillend. Altijd verstandig om bij het boeken naar de voorwaarden te informeren.
  • Een mogelijkheid is ook om naar Corfu te vliegen en dan met de veerboot over te steken naar Sarande. Oversteek duurt ongeveer 45 minuten en kost (2006) 25 euro. Je kunt natuurlijk ook van Corfu de boot naar het Griekse vasteland nemen en dan Albanië binnenfietsen, wat redelijk avontuurlijk is. Een andere mogelijkheid is om op Ohrid in Macedonië te vliegen. Tot nu toe kan dat alleen in de zomer. Het vliegveld van Ohrid is slechts 15 kilometer verwijderd van de Albanese grens.
  • Gerrit en Joan (2019): met Transavia vlieg je in 2,5 uur rechtstreeks, vanaf Amsterdam), naar Tirana.

Een andere optie is om naar Corfu te vliegen en van daaruit met de boot (half uurtje) over te steken naar Sarande (Albanië). In het seizoen elke dinsdag en vrijdag vanaf Schiphol en Eindhoven naar Ohrid, Macedonië
http://adventuretoursmk.com/Corendon.html . Vanuit Ohrid zit je ook zo in Albanië.


Jaap de Boer 2010: 10 euro voor visum aan de Albanese grens wordt niet meer gevraagd

  • Gerrit Koelewijn (2018) Wij zijn met de boot van Korfoe naar Igomanitsa gegaan. Twee maatschappijen varen naar deze stad op het vaste land. Waarbij (in ieder geval met de fiets) op prijs wordt geconcurreerd. Vervolgens ging de tocht naar de grensovergang met Albanië (richting Butrint) over het algemeen over redelijke tot zeer goede wegen.

Trein[bewerken]

  • Er is geen internationale treinverbinding met Albanië.

Boot[bewerken]

  • Vanuit de Italiaanse luchthavens van Ancona, Bari, Brindisi en zelfs Trieste varen meerder malen per week boten naar Albanië. Let op, want de maaltijden aan boord van deze lijnen zijn niet in de prijs inbegrepen. Ook vanuit Korfoe, dat juist voor de kust ligt, zijn er geregeld veerdiensten. Als je in Albanië een bootticket koopt, moet je dit in harde valuta betalen (euro's). Meer informatie over boten vind je op http://www.cemar.it/ferries/1_ferries.html 

Fiets[bewerken]

  • Je kunt probleemloos de grens met Griekenland over fietsen, al is vanuit Albanië de weg naar de grens niet aangegeven en moet je wel wat zoeken. Bij het passeren van de grens met Joegoslavië wordt je bagage afgezocht op Albanees drukwerk, hetgeen in beslag wordt genomen.
  • Een mooie route naar Albanië is fietsend vanuit het noorden: Vliegen naar Dubrovnik en dan fietsend door Montenegro (Baai van Kotor, Westkant van het Meer van Shkodra) naar Shkodra.

Lokaal Vervoer[bewerken]

Trein[bewerken]

  • Op de verschillende treintrajecten kan je fiets wel mee na wat aandringen. Je fiets wordt dan vooraan op de locomotief gezet en door de conducteur in de gaten gehouden. In de treinstellen zelf is geen plaats om een fiets neer te zetten. Houd er rekening mee dat de trein bizar langzaam rijdt en heel vaak stopt. Wel een belevenis!

Boot[bewerken]

  • Tussen de verschillende havensteden zijn er ook veerdiensten, maar deze varen niet zo dikwijls en zijn vooral gericht op vrachtvervoer.

Bus[bewerken]

  • Omdat bussen altijd afgeladen vol zitten, is het bijzonder moeilijk om ook nog een fiets mee te krijgen.
  • Gerrit Koelewijn (2018): Wij hebben geen probleem ervaren met de fiets in de bus tussen Elbasan en Tirana en van Tirana naar Shkodër.

Minibus[bewerken]

  • Het vervoermiddel bij uitstek is een minibusje. Het is iets duurder dan een gewone bus maar nog steeds goedkoop. Als hij plek heeft neemt de chauffeur graag je fiets mee.

Liften[bewerken]

  • In Albanië is heel veel mogelijk, dus liften met fiets ook. Vaak gaat men er wel vanuit dat je daarvoor betaalt. Overleg dus voor je instapt!

Fietsroutes[bewerken]

  • Willem Sellink fietste in 2006 de route Saranda – Vlore – Tepelene – Gjirokaster – Butrint – Saranda en in 2004 Tirana – Elbasan – Librazhd – Peshkopi – Radomir – Peshkopi – Burrel – Kruje – Tirana. Hij vond beide zeer de moeite waard.
  • John Peeters fietste in 2006 de route Shkodra – Tirana – Elbasan – Pogradec (aan het meer van Ohrid). "De weg over bergen en door dalen van Tirana naar Elbasan is mooi. Het Skumbindal tussen Elbasan en Macedonië is ook mooi. Interessant is een tochtje om het Meer van Ohrid waar je de grote verschillen tussen Albanië en het buurland Macedonië ervaart."
  • Erik van den Boom fietste in 2008 een rondje Zuid Albanië. Binnengekomen via Griekenland Sarandë - Himarë - Vlorë - tijdens middagshitte drukke weg naar Fier - via een rivierdijk en kleine weggetjes naar Kucuvë - Cërrik - Gramsch langs `de mooiste honderd kilometer van Europa´ naar Maliq - Korcë - Ersekë - Leskovik - Përmet - Tepelenë - Gjirokastër - Delvinë - Sarandë. Landschappelijk en qua bevolking één van zijn mooiste reizen.
  • (Jurriaan Rot) Ik fietste in 2009 de volgende route: Dibra (Macedonie) - Peshkopi - Kukes - Fierze (veerboot) Komani - Shkoder, en vanaf daar door naar Montenegro. Vooral het oostelijke gedeelte was erg indrukwekkend. De route van Peshkopi naar Kukes is moeilijke steenslag met heel veel hoogteverschil. De beloning is echter groot: het gaat echter door onbeschrijflijk mooi gebied, en de enkele mensen die je er tegenkomt zijn heel vriendelijk. Het is wel een erg afgelegen gebied, dus bereid je goed voor mocht je van plan zijn de route te nemen.
  • Van Kukes naar Tirana loopt een nieuwe snelweg. Je kunt iets voorbij Kukes (westelijk) de oude hoofdweg richting Shkoder op. Dit is een schitterende weg, en het verkeer is beperkt tot enkele auto's per uur. Tot waar de route rustig blijft weet ik niet precies; ik heb de afslag naar Fierze genomen en ben vanaf Komani verder gereden. Waar de weg vanuit Komani weer op de hoofdweg uitkwam leek het ook erg rustig, dus waarschijnlijk is de hele weg van Kukes naar Shkodra goed te fietsen. Het is een weg met erg mooie vergezichten, maar fysiek wat slopend; na iedere col wordt weer helemaal afgedaald naar het volgende stroompje en begint het klimmen opnieuw.
  • Paules Dukker en Ilona Berkhof fietsen in 2009 van Debar (Macedonie) via Burrel en Lezhe naar Shkoder. In de bergen is het erg mooi fietsen. De kuststreek is wat saaier. In 2012 fietsen Paules en Ilona vanuit Griekenland naar Gjirokaster - Permet - Korçë - Maliq - Gramsh - Struga (Macedonie) - Magellore - Peshkopi - Kukës - Fierze en vervolgens richting Kosovo. In het geheel was het een schitterende route. Alle wegen waren geasfalteerd (sommige zels heel recentelijk), met uitzondering van de weg Maliq - GRamsh. Laatste bestond grotendeels uit keien maar is voor een geoefende fietser in deze richting goed te doen (en ook zeer de moeite waard).
  • Gerrit Koelewijn (2018): Wij fietsten van Maliq naar Gramsh. Tot Lozhan i ri is de weg redelijk geasfalteerd. Daarna wordt de weg onverhard, maar is wel goed te fietsen. Echter op ongeveer 10 tot 12 km vóór Moglicë is een tijdelijke ruwe onverharde weg aangelegd die een paar km klimt van 560 m tot bijna 750 m (gemiddeld 12%). Op de top aangekomen gaat de weg over nieuw asfalt verder naar Moglicë, Gramsh en Elbasan. De reden voor al dit (on)gemak is de aanleg van een groot stuwmeer in deze vallei. De toekomstige weg zal hoger komen te liggen.
  • Jaap de Boer fietste in 2010 een rondje Albanië. Saranda, Gjirokaster, Korca, Ohrid, Bulqiza, Rreshen, Fierza, Shkoder, Thethi, Kruja, Berat Vlora, Saranda. In de bergen geweldig. Als stadjes alleen Berat en Gjirokaster de moeite, kustvlakte saai tot deprimerend.
  • De tovenaar (2010): Voor de liefhebbers van het ruigere werk: vanaf Hani i hotit aan het Shkodra meer loopt een schitterende bergweg door de regio Kelmend naar Vermosh in het uiterste NW en Gusinje in Montenegro. Het eerste deel tot de pas is verhard, de rest (ca 45km tot de grens bij Gusinje) is slecht verhard gravel. Vanaf de pas volgt een schitterende afdaling naar de Cemi vallei, waar enkele dorpjes liggen. In Tamarë is een winkeltje (euro's worden geaccepteerd) en een café. Daarna volgt een tweede pas tot zo'n 1350m nabij Lepush (hotel met camping).
  • Gerrit Koelewijn (2018): Deze weg van Hani i Hotit naar Vermosh en Montenegro is niet meer zo ruig als hiervoor beschreven, maar hij is wel prachtig. Alles is sinds november 2016 geasfalteerd. Nieuw op deze weg is een aansluiting vanuit Montenegro op ongeveer 7 km vóór Tamarë. Mocht je over deze weg Albanië binnen fietsen, dan mis je wel de klim en indrukwekkende afdaling vanuit Hani i Hotit. De klim vanuit Tamarë naar het noorden is pittig te noemen. Meer malen zijn er stukjes tussen de 10 en 15%.
  • Cycling in Albania and Montenegro: http://www.hrk.de/de/download/dateien/EULIMNOS-Tourismus_-_Radwanderkarte.pdf
  • 9-daagse individuele fietsreis via Global Cyclist: http://www.globalcyclist.nl/bestemmingen/item/albanie-fietsen-langs-de-albanese-riviera
  • Gerrit Koelewijn (2018): Wij fietsten o.a. van Sarandë naar Gjirokaster via de route langs Delvine (Sh78). Tot Delvine is deze weg van redelijke kwaliteit, maar even buiten Delvine wordt de weg zeer slecht. Het asfalt is vaak verdwenen en er moet soms geklommen worden over zeer steile wegen. Maar de natuur is prachtig. Omdat niet iedere fietser hulp zal krijgen met de klim naar de pas, kun je ook kiezen voor de parallelle weg Sh99 naar de pas bij Muzinë. Deze weg is ongetwijfeld drukker en (zag ik op Google Earth) heeft geen vluchtstrookje, maar gaat naar mijn idee ook door een mooi gebied en je fietst ook nog langs het natuurfenomeen van Syri i Kaltër.
  • Gerrit en Joan (2019): fietsen van Tirana naar Sarande, langs de kustlijn. Wegen zijn soms van matige kwaliteit, maar meestal goed te doen. Hotels en voorzieningen zijn er plenty (eigenlijk teveel!)

Kaart met foto-links[bewerken]

Wegen en verkeer[bewerken]

Wegen[bewerken]

  • Over het geheel genomen zijn de wegen behoorlijk slecht. Grotere wegen zijn wel geasfalteerd, maar ook dan kan er opeens een heel slecht stuk tussen zitten.
  • De hoofdweg Shkodra – Tirana is uitmuntend, maar wel saai (kies de veel interessantere oude parallelweg door de dorpen). De hoofdweg Elbasan – Macedonié is van prima kwaliteit en heel mooi.
  • Fietsen op de wegen buiten de steden is pas echt labeur. Zorg dat je tassen niet van je fiets stuiteren en zoveel mogelijk harde schokken vermijden om je materiaal te sparen, hellingen van 15 tot 20 km lengte waarop je 3 of 4 uur bezig bent, afdalingen waarbij je constant hard in de remmen moet knijpen en dan nog uitkijken om de juiste richting te vinden in de wirwar van pistes die door de bergen lopen. En ondertussen nog genieten van de schitterende panorama's. Een kompas is nutteloos, want de weg kan soms tientallen kilometers schijnbaar in de verkeerde richting lopen, om dan uiteindelijk toch juist uit te komen. Voorwaar nog een echt onvervalst mountainbike avontuur. Daartegenover staat dan wel het spectaculaire landschap onderweg en de bevolking die je graag verder wilt helpen. En heerlijk rustig fietsen en de weg voor je alleen hebben.
  • Willem Sellink (2006): "Dit jaar volgden we een bergachtige “main road” volgens de kaart, waarbij vergeleken de Koppenberg een keurig geplaveide weg is."
  • Paules Dukker en Ilona Berkhof (2009): "Alles wat hierboven staat over de slechte conditie van de wegen is nog steeds van toepassing op een heleboel wegen. Anderzijds worden de wegen in een rap tempo vernieuwd. Heel vaak is je wegenkaart verouderd omdat de B-weg is getransformeerd naar een snelweg. De oude snelwegen zijn dan nog alleen in gebruik voor het lokale verkeer. De route die wij hebben gefietst was goed te doen (zie hierboven). Je moet wel oppassen dat je niet stuiterend de ravijn in fietst.
  • Wat mij (2012) opviel was dat naast dat het hele land een grote bouwput lijkt te zijn, zijn vooral de doorgaande wegen goed tot zeer goed en met name in het vlakke noorden ook de landwegen van goede kwaliteit. Bij bruggen (en daar hebben ze er veel van) is het wel even oppassen, de aansluiting van de wegdelen op de brug (rubber en staal) wil wel eens niet helemaal meer netjes aansluiten.

Verkeer[bewerken]

  • Beladen ezels, ezelspannen en paard en kar maken nog volop deel uit van het verkeer, al wordt dit in de steden al eerder een zeldzaamheid. Veel Albanezen zijn de bezitter van een walmende en rammelende zoveel-de-hands auto en dat moet iedereen weten. Luid toeterend scheren ze over de doorgaande asfaltwegen. Ook in de steden hoor je constant claxons en stik je bijna in de stinkende uitlaten van ontregelde motoren.
  • Waar de wegen geasfalteerd zijn, en dat zijn de meeste verbindingswegen tussen de steden, rijdt men zo hard als de auto of het wegdek het toelaat. Want snelheidsbeperkingen van 80 km/u of 40 km/u (steden) worden alleen nageleefd als er politie in de buurt te bespeuren valt.
  • In schril contrast hiermee zijn de wegen die door de bergen lopen. Hier kom je slechts 2 of 3 voertuigen per dag tegen. De bergwegen lijken allemaal op elkaar, al suggereert de kaart wel iets anders. Alleen de mensen ter plekke kunnen je met zekerheid vertellen of je op de juiste piste zit.
  • Willem Sellink (2006): "De meeste wegen in Albanië zijn erg rustig. Alleen verbindingen tussen de grotere steden kennen wat verkeer. Zelfs op die wegen valt met het verkeer goed te fietsen. Niemand heeft ons gehinderd. Een Portugees die we tegenkwamen klaagde wel over het rijgedrag van de Albanezen."
  • John Peeters (2006): "Afgezien van de hoofdwegen tussen de grotere steden zijn alle wegen heel rustig. We werden uitgebreid gewaarschuwd o.a. door de Nederlandse ambassadeur voor het gevaarlijke rijgedrag van de Albaniërs, maar hebben daar – buiten de grote steden – niets van gemerkt. Men rijdt normaal en houdt rekening met fietsers."

Bewegwijzering[bewerken]

  • Buiten de steden zijn er niet of nauwelijks wegwijzers: het is zaak om zo dikwijls mogelijk de weg te vragen naar het eerstvolgende dorp dat op de kaart staat aangegeven. Vraag geen richting naar een grote stad, want dan kijkt men je niet begrijpend aan.
  • Er zijn ook geen plaatsnaamborden. Zonder een goede kaart kom je niet waar je wezen wil.

Beste fietsperiode[bewerken]

  • Het voorjaar van eind maart tot juni is niet te warm en kun je nog aangenaam fietsen. In het voorjaar komt de natuur tot leven, de mensen herademen na de vooral natte winter. In het najaar is het weer over het algemeen onbestendig, maar natter dan het voorjaar. De zomer is droog en heet naar Europese maatstaven.
  • Willem Sellink: "Wij waren er twee keer de eerste week van mei. Een tijd waarin er op de toppen boven de 2000 meter nog sneeuw ligt, maar er in de dalen veel in bloei staat. Temperaturen van een graad of 20 mag je dan verwachten. Aan de kust is het iets warmer."
  • Gerrit en Joan (2019): wij fietsten van half juni tot begin juli in Albanië. De temperaturen waren toen circa 35 graden. Dat gecombineerd met de relatief hoge luchtvochtigheid maakten dat ........wij liever een maandje eerder de tocht hadden aangevangen........

Onderdelen en reparatie[bewerken]

  • Fietsenmakers zijn er genoeg, maar alle met hetzelfde beperkte aanbod van onderdelen voor de klassieke fietsen made in China, Malaysia of India. Voor westerse fietsen met hightech materiaal zul je tevergeefs naar onderdelen zoeken. Wielen herstellen kunnen ze als geen ander, vakmensen zijn het echt wel. Banden zijn enkel verkrijgbar met een Dunlop-ventiel, 26 inch is de algemeen gangbare maat.
  • Erik van den Boom vond echter met gemak een 9 speed Shimano casette in Tirana, in het straatje met tientallen fietsenmakers. Albanezen schijnen ook meesters te zijn in het verwerven van onderdelen.

Leven[bewerken]

Overnachten[bewerken]

Kamperen[bewerken]

  • Campings komen praktisch niet voor. Er schijnt er eentje te zijn in de buurt van Sarande.

(Erik van den Boom) Ik heb de camping bij Saranda nooit gevonden maar er is nu een camping in Noord Albanië, gerund door een Nederlands gezin: www.camping-albania.eu.

  • Er is ook een camping met eigen strandje aan het Meer van Ohrid ca. 12 km ten noorden van Pogradec. (Peter Smits, 2009)

Witte benzine voor benzinevuurtje is zeer moeilijk te vinden. Eenvoudige prikpatronen voor campinggasvuurtje is overal te vinden.

  • Gerrit Koelewijn (2018) In Ksamil (tussen Sarandë en Butrint zijn 3 campings. Deze zijn te vinden op OSM. Ook is een camping tussen Lescovik en Erseke (Farma Sotira) en tussen Erseke en Korce (hotel Sofra Kolonjare), vlak voor de klim op ongeveer 900m hoogte.

Ho(s)tels[bewerken]

  • Willem Sellink meldt na twee tochten in Albanië (2004 en 2006): "Overnachten in best goede hotels kan in Albanië voor ongeveer 10 euro pp en de ontvangst was eigenlijk altijd prima. Er werd ook altijd zonder zeuren een plek voor de fietsen geregeld."
  • In de grote steden zijn er soms kleinere privé-hotelletjes in de buurt van de grote internationale hotels; die zijn sfeervol, je wordt er vriendelijk behandeld, naar een prima kamer geleid, en voor je fiets wordt ergens een plekje vrijgemaakt.

Particulieren[bewerken]

  • Een voordeel van kamers bij particulieren is dat je fiets en bagage veilig gestald kunnen worden op de binnenplaats van de woning, terwijl jezelf rustig de stad kunt bezoeken. Men maakt er een erezaak van om je zo goed mogelijk te ontvangen en het naar je zin te maken. Dikwijls heb je op deze manier een beter sanitair en betere accommodatie dan in hotels uit dezelfde prijsklasse. Bovendien ben je zo verzekerd van een warm onthaal.
  • In Tirana kan een overnachting zoeken een tijdrovende aangelegenheid zijn. Het beste is om bij Albania Travel & Tours (Rruga Kogresi I P?rmetit 102) binnen te gaan en bemiddeling te vragen voor een kamer bij particulieren. Men is graag bereid je te helpen. Je wordt dan afgehaald en naar een adres elders in de stad gebracht. Albania Travel & Tours kan ook bemiddelen voor kamers in andere steden.

Eten en drinken[bewerken]

  • Je kunt het beste terecht bij diverse eetstalletjes langs de weg, in kleine etablissementen zoals we die kennen in Derde Wereldlanden en op de lokale markten. Er is echter één belangrijk verschil. Alles heeft een vaste prijs, afdingen gebeurt enkel op luxe goederen, niet op voedingswaren.
  • Er zijn voldoende restaurants, zeker in de buurt van mooie panorama's langs de weg. Het menu is meestal vrij simpel (soms is de keuze zelfs beperkt tot één menu dat iedereen krijg voorgeschoteld; wel heel goedkoop). De kwaliteit is wisselend, maar meestal acceptabel. In het zuiden van Albanië is de keuken vooral Grieks georienteerd. Er zijn ook veel pizza’s en pasta’s te verkrijgen. Pilaf (rijst met sausje) is een veel genuttigd gerecht. Voor culinaire hoogstandjes moet je echter niet naar Albanië. Onderweg kom je ook voldoende winkels tegen waar je wat etenswaren en drinkwater kan kopen.
  • (Jurriaan Rot, 2009) Ik ben niet ziek geworden van het kraanwater in het noorden en noord-oosten, maar ben er maar een dag of vier geweest. Het schijnt niet overal verstandig te zijn kraanwater te drinken. In de bergen zijn heerlijke koele stroompjes; als je hoog genoeg zit is dat water prima drinkbaar (let op of er een dorp en/of vee boven kan zitten).

Inentingen & gezondheid[bewerken]

Informatiebronnen[bewerken]

  • Ambassade: Anna Paulownastraat 109 B; Den Haag; (070) 427 2101

Reisverslagen[bewerken]

Landkaarten[bewerken]

  • Bartholomew (1:450.000).
  • Ravenstein Große Reisekarte Albanien (1:400.000). Ondanks de hinderlijke fouten toch nog goed bruikbaar. Vooral de afstanden en de ligging van dorpen en steden laten te wensen over.
  • Freytag&Berndt (1:400.000).
  • Road map Albania (1:380.000). Met stadsplattegronden van Tirana. Te bestellen via http://adventuretoursmk.com/maps.html
  • Albanien, Eurocart RV (1:300.000). De meest gedetailleerde kaart met enkele stadsplattegronden. Eigenlijk momenteel de enige juiste kaart en de beste voor fietsers op dit ogenblik. Moeilijk te vinden, ook bij gespecialiseerde winkels.
  • Euromap (1:300.000).
  • Reise Know How "Albanien" (1:220.000). Kaart is watervast en niet scheurbaar. De kaart zelf is niet al te best, vooral niet als je over binnenwegen wilt fietsen. Kleinere plaatsen die er op staan bestaan soms niet. Plaatsen die wel bestaan, staan er niet op of staan op een andere plek dan waar ze werkelijk liggen, of onder een andere naam.
  • Reise Know how heeft ook een 'fietskaart'. Zelfde onderlaag als hierboven genoemd, met suggesties voor fietsroutes (kun je ook zelf bedenken) en hotelletjes en zo (wel handig).
  • Combi van meerdere kaarten (Reise know how en F&B) geeft aardig wat info. Afstanden en pashoogtes niet te serieus nemen.
  • Scans van (oude) Sovjet topomaps van heel Albanië: http://www.bunkertrails.org/maps.php
  • Albania GeoPolitical GPS Basemap Road network, hydrology data, village level settlement data, administrative boundaries, and contour lines. The basemap was last updated in June 2009 and is distributed in the Microsoft Installer format (MSI). The basemap requires Garmin MapSource.
  • Openfietsmap Gratis GPS kaart voor de Garmin, de kaart van Griekenland bevat ook een groot deel van Albanië (incl hoogtelijnen)

Reisgidsen[bewerken]

  • Bradt Albania: uitstekende gids met aanwijzingen voor fietsers en routesuggesties.

Boeken[bewerken]

  • Frank van Rijn (2002) "Een baardmannetje in Albanië" in "De Poort van de Maan", uitg. Elmar.
  • A.den Doolaard. “De Herberg met het hoefijzer” (alleen nog in bibliotheken verkrijgbaar). Meeslepende realistische roman over de gebeurtenissen, opvattingen en gebruiken bij de Malissoren (bergvolk in Noord-Albanië) in begin 20e eeuw met als thema’s: bloedwraak, trouw, gastvrijheid, tegenstelling tussen eer en wet, tussen overheid en platteland

GPS tracks[bewerken]

Nuttige links[bewerken]

Veel links met fietsvakantieinfo Albanië, o.a. landeninfo, routes, kaarten, gidsen, GPS, overnachtingen, vervoer, organisaties, etc.

Tips[bewerken]

Naar boven

Overgenomen van "https://fietsvakantiewiki.localhost.one/index.php?title=Albanië&oldid=463"